Dorent, Betim dhe Edon Berisha janë tre të rinj që sot përfaqësojnë brezin e artë të një familjeje me rrënjë të thella patriotike nga fshati Shkabë i Drenasit.
Ata mbartin trashëgiminë e familjes së tyre dhe ndjekin gjurmët e paraardhësve të tyre, të cilët sakrifikuan jetën në luftën për liri dhe dinjitet kombëtar. Duke ndjekur idealet dhe vlerat e brezave të kaluar, sot ata janë pjesë e Forcës së Sigurisë së Kosovës (FSK), një institucion që mishëron aspiratën për një shtet të fortë dhe të sigurt.
Trashëgimi familjare në shërbim të vendit
Familja Berisha është e njohur për angazhimin e saj të vazhdueshëm në mbrojtjen e Kosovës që nga brezat e mëparshëm. Në luftën e fundit kundër okupatorit serb, Hazir dhe Shaban Berisha, të afërmit e Dorentit, Betimit dhe Edonit, ishin pjesë e Brigadës 114 – Fehmi Lladrovci, një nga njësitë më të njohura të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), që luftoi me trimëri kundër forcave serbe për çlirimin e Kosovës.
Hazir Berisha ra heroikisht më 30 prill 1999 gjatë ofensivës së Verbovcit, duke sakrifikuar jetën për idealet e lirisë dhe pavarësisë së Kosovës.
Gjurmët e lavdishme të Brahim Lutës
Brahim Luta, babai i Hazirit ishte një figurë kyçe në lëvizjet e hershme të rezistencës në Kosovë.
I lindur në vitin 1919 në fshatin Gllanasellë, Brahimi u shqua si komandant i Divizionit të II-të të Ibrit dhe bashkëluftëtar i Shaban Polluzhës dhe Mehmet Gradicës, dy emra të njohur në historinë shqiptare të Kosovës.
Ai luajti një rol të rëndësishëm në përballjen kundër forcave serbo-sllave që në vitet 1940, kur luftonte për lirinë dhe dinjitetin e Kosovës dhe shqiptarëve. Në veçanti, Brahim Luta është përmendur për guximin e treguar gjatë aksionit “Ura e Pesrtovës”, një betejë e përgjakshme që u përjetësua në historinë e rezistencës shqiptare.
Brahimi kishte marrë pjesë në disa prej betejave më të rëndësishme kundër forcave serbe, të zhvilluara nën komandën e Shaban Polluzhës dhe Mehmet Gradicës, të cilat përfshinin beteja të rënda dhe vendimtare për mbijetesën e popullit shqiptar në Drenicë.
Një nga momentet më kulmore ishte beteja e Tërstenikut, ku Brahim Luta dhe bashkëluftëtarët e tij treguan qëndresë të jashtëzakonshme.
Edhe pasi Shaban Polluzha dhe Mehmet Gradica u plagosën rëndë gjatë luftimeve, Brahim Luta, së bashku me Rexhep Xhelin dhe të tjerë, vazhduan të mbrojnë kauzën e lirisë, duke i zhbllokuar forcat serbe dhe duke shpëtuar komandantët e tyre të plagosur.
Lutë Gllanasella dhe “Çeta e Kaçakëve” – tradita e luftës për liri
Tradita e patriotizmit dhe e rezistencës së familjes Berisha shkon shumë më përpara se koha e Brahim Lutës. Lutë Gllanasella, babai i Brahimit dhe babagjyshi i Hazirit, ishte një luftëtar i njohur dhe i guximshëm, i cili luftoi përkrah Azem Bejtës, një prej figurave më emblematike të asaj kohe.
Lutë Gllanasella ishte udhëheqësi i Çetës së Kaçakëve, e njohur si “Çeta e Lutë Gllanasellës,” dhe luajti një rol të rëndësishëm në mbrojtjen e trojeve shqiptare në fillim të shekullit të 20-të.
Në librat e historisë shqiptare, Lutë Gllanasella zë një vend të veçantë, duke qenë një prej luftëtarëve më të mëdhenj të asaj periudhe që i kundërvihej okupimit serbo-sllav.
Ai zhvilloi beteja të ashpra, përfshirë një sulm në vitin 1923 ndaj një stacioni xhandarmërie serbe në Cikatovë të Vjetër, një operacion i suksesshëm që tregoi trimërinë dhe përkushtimin e tij ndaj atdheut.
Trashëgimia që vazhdon: Shërbimi në Forcën e Sigurisë së Kosovës
Sot, Dorent, Betim dhe Edon Berisha vazhdojnë të mbajnë të gjallë këtë trashëgimi të pasur patriotike përmes shërbimit të tyre në Forcën e Sigurisë së Kosovës.
Duke qenë pjesë e FSK-së, ata ndjekin shembullin e paraardhësve të tyre dhe punojnë për sigurinë e vendit.
FSK është një nga institucionet më të rëndësishme dhe të respektuara të Kosovës dhe përfaqëson sigurinë dhe mbrojtjen e popullit kosovar. Ky angazhim për vendin është një vazhdim i rrugës së familjes Berisha, që brez pas brezi ka ofruar bijtë e saj për mbrojtjen e lirisë dhe të drejtave të shqiptarëve në Kosovë.
Kjo histori e vazhdueshme e familjes Berisha dëshmon që dashuria për atdheun është një ndjenjë që trashëgohet dhe përforcohet brez pas brezi.
Kjo traditë, e cila fillon me sakrificat e Lutë Gllanasellës, Brahim Lutës, dhe Hazir Berishës, është një kujtesë e përhershme e përpjekjeve që janë bërë për mbrojtjen e lirisë dhe të drejtave të popullit shqiptar.
Historia brez pas brezi e familjes Berisha
Hazir Berisha u lind në vitin 1946 në Gllanasellë.
Nga një familje patriotësh, Haziri e mësoi përkushtimin për atdheun që nga rinia, frymëzuar nga babai i tij, Brahim Luta, dhe babëgjyshi, Lutë Gllanasella, të cilët luftuan vazhdimisht në Drenicë nën komandën e Shaban Polluzhës dhe Mehmet Gradicës.
Lufta e tyre mbetet e përjetësuar në librat e historisë shqiptare.
Brahim Luta (Babai i Hazirit)
I lindur në vitin 1919 në Gllanasellë, Brahim Luta ishte komandant i Divizionit të II-të të Ibrit dhe bashkëluftëtar i Shaban Polluzhës dhe Mehmet Gradicës.
Ai mori pjesë në shumë beteja kundër forcave serbo-sllave dhe luajti një rol kyç në aksionin “Ura e Pesrtovës”.
Në betejën e Tërstenikut, Brahimi dhe bashkëluftëtarët e tij luftuan për të zhbllokuar rrethimin dhe për të shpëtuar komandantët e plagosur.
Pas këtyre luftimeve të rënda, Brahim Luta vazhdoi rezistencën në Shalë të Bajgorës, ku ra heroikisht në vitin 1947.
Lutë Gllanasella (Babgjyshi i Hazirit)
I lindur në vitin 1899 në Gllanasellë, Lutë Gllanasella ishte bashkëluftëtar i Azem Bejtës dhe udhëheqës i Çetës së Kaçakëve, e njohur si “Çeta e Lutë Gllanasellës”.
Ai ka lënë një gjurmë të rëndësishme në historinë shqiptare për luftën e tij kundër pushtuesit serbo-sllav.
Në vitin 1923, Çeta e tij realizoi një sulm të suksesshëm kundër xhandarmërisë serbe në Çikatovë të Vjetër, duke mbetur një shembull i qëndresës për lirinë e trojeve shqiptare.
Në luftimet e rrepta që u zhvilluan në atë betejë, bie heroikisht, Lutë Gllanasella.
Lutë Gllanasella kishte vetëm një djalë (Brahim Lutën), i lindur në vitin 1919 – 1947.
